Lagu ni aku tujukan kepada diri aku sendiri, dan orang-orang yang senasib dengan aku.
Beck - Loser
Aku seorang yang loser. Loser dalam dictionary maknanya orang yang selalu fail, gagal, kalah dsb. Aku ngaku, aku selalu gagal. Gagal nak ngorat awek, gagal nak score dalam exam sebab aku ni pemalas, dan bermacam-macam perkara lagi yang aku gagal. Lagi satu, aku selalu kalah. Kalah main bola, aku tak tau kenapa padahal member aku cakap skill aku main bola cam Christiano Ronaldo, kalah lumba lari (sepanjang hidup aku ni, cuma sekali je aku menang. Tu pun sebab aku main tolak-tolak orang) kalah pertandingan, kalah gaduh dsb.
Aku tak tau la kenapa aku ni selalu je kalah. Dan gagal. Padahal aku tengok orang lain lebih banyak menang dari kalah, tapi aku terbalik. Oleh kerana aku ni seorang loser di realiti, maka aku mencuba basib aku di alam maya yakni internet. Aku buat la akaun facebook. Aku kalau boleh malas je nak buat facebook ni.
Aku pun add la mana-mana orang yang aku jumpa. Aku pun ada la jugak add member-member aku. Tapi sayang, nasib tidak menyebelahi aku. Aku nak chat ngan awek, tidak dilayan. Aku tulis status gempak-gempak, takda sapa komen. Kalau adapun sebab nak kutuk. Fuck aa...aku tetap seorang loser. Mungkin sampai bila-bila aku akan jadi loser. Loser yang berjaya.
Hari ni aku keluar rumah pada malam hari. Aku tak tau kenapa tiba-tiba aku keluar rumah. Biasanya malam-malam ni aku akan lepak-lepak kat rumah, tengok tv, layan muzik, tengok blue dll. Tapi tiba-tiba hari ini hati aku tergerak nak keluar pulak. So aku pun keluar rumah. Aku tak tau tujuan aku nak gi mana, tapi aku jalan jugak.
Aku jalan-jalan kat kedai-kedai belakang rumah aku. Kedai yang pertama namanya Pizza San Fransisco. Aku tak pasti sama ada owner ni pernah pergi San Francisco ke tak. Kat signboard kedai tu ada gambar lamb chop pastu kat tepi tu ada tulis harga dia. - RM12.90. Gila mahal harga makanan sekarang. Aku jalan lagi. Nampak kedai dobi dan sebelahnya pulak ada tempak gunting rambut....aik? Asal tiba-tiba kedai gunting rambut dah takda? Dah pindah? Sial la...nanti kalau nak gunting rambut terpaksa aku pergi kedai lain. Lepas tu aku ambik jalan belakang kedai. Gelap. Takut pulak aku dibuatnya. Tapi aku gagahkan diri jugak. Aku jalan.
Aku tengok sekarang ni budak-budak dah jarang keluar rumah. Aku ingat lagi masa aku kecik, aku selalu kuar rumah ngan member aku. Pergi surau, tapi bukan sembahyang pun, pastu lepak-lepak kat tepi jalan. sampai tengah malam. Aku rasa masa tu la masa paling best. Dapat main ngan kawan-kawan.
So, sambil jalan-jalan tu, aku perhatikan sekeliling aku. Aku nampak banyak rumah lampu dah off. Rilek la brader, baru pukul 10 takkan dah tido? Pastu aku nampak moto. Smart sial...macam moto racing. Warna merah. Cun sial. rasa cam nak curi pulak..tapi kat Malaysia ni ada undang-undang sapa mencuri masuk jail. So..aku batalkan niat aku yang kurang baik ni, takut masuk lokap. Tapi kenapa menteri-menteri yang klepet duit rakyat, kebas tanah orang, tak masuk penjara? Malah diorang dapat hidup senang lagi. Ni yang aku musykil.
Sambil aku jalan-jalan, aku nyanyi lagu Sam Cooke - A Change Is Gonna Come
Jalan jalan jalan, pusing kiri, pusing kanan, aku sampai kedai 7-eleven. Aku masuk. Aku tak tau kenapa aku masuk. Dalam poket ada 5 ringgit je. nak beli apa. Dalam kedai ni macam-macam ada, junkfood, coca-cola, megi, awek cun..oops, harap maaf. Awek cun tidak dijual di sini. Kalau nak, gi kelab cucuk langit. Anyway, aku pun ambik biskut tim-tam. harga 4 ringgit. Boleh la. buat alas perut. Aku pun gi cashier nak bayar.
"err, bang. ni harga berapa?"
"4 ringgit" jawab tukang cashier tu.
Aku pun hulur la duit 5 ringgit aku. Dapat baki Seringgit.
"abang, mintak plastik." aku mintak plastik memandangkan abang tu buat bodo je..
"sini kalau nak plastik, kena bayar 20sen"
"er,..kalau camtu takpa la.."
Aku pun kuar kedai sambil dalam hati aku jerit Fuck! Fuck! Fuck! 25 kali. Dah macam berzikir pulak. Takkan nak plastik pun kena bayar? Sial betuol la..